شیگرو میاموتو؛ پدر بازی های ویدیویی (بازی سازان سرشناس) - بهترین عینک آفتابی

به گزارش بهترین عینک آفتابی، شیگرو میاموتو (Shigeru Miyamoto) طراح، تهیه کننده و کارگردان بازی های ویدیویی اهل ژاپن است که در کمپانی نینتندو فعالیت می نماید. او که به عنوان یکی از پیروز ترین و تأثیرگذارترین بازی سازان تاریخ صنعت شناخته می گردد، خالق بعضی از تحسین شده ترین و پرفروش ترین مجموعه های بازی نظیر ماریو و The Legend of Zelda است.

زندگی شخصی؛ کودکی کنجکاو و علاقه مند به مانگا

میاموتو در نوامبر 1952 در شهر سونوبه در استان کیوتو متولد شد. از سنین پایین، میاموتو منطقه ها طبیعی اطراف خانه خود را کاوش می کرد. در واقع سفرهای او به حومه کیوتو الهام بخش بسیاری از آثار او به ویژه افسانه زلدا، بوده است. میاموتو از کالج هنرهای صنعتی کانازاوا با مدرک طراحی صنعتی فارغ التحصیل شد. او به مانگا علاقه زیادی داشت و در ابتدا امیدوار بود قبل از اینکه به ساخت بازی های ویدیویی بپردازد، یک هنرمند حرفه ای مانگا گردد.

او تحت تأثیر ساختار روایی چهار بخشی کلاسیک مانگا یعنی Kishōtenketsu و بعلاوه سریال های تلویزیونی ژانر وسترن نهاده شد. هرچند او برای ورود به صنعت بازی های ویدیویی از بازی Space Invaders محصول سال 1978 انگیزه و الهام گرفته است. جالب است بدانید که میاموتو زمان کمی را صرف انجام بازی های ویدیویی در زمان شخصی خود می نماید و ترجیح می دهد گیتار، ماندولین و بانجو بنوازد. او از موسیقی بلوگرس لذت می برد.

زندگی کاری؛ از سوپر ماریو تا زلدا

در دهه 1970، نینتندو یک شرکت ژاپنی نسبتا کوچک بود که کارت های بازی و دیگر محصولات با موضوع اسباب بازی و غیره را می فروخت. پدر میاموتو به وسیله یک دوست مشترک، مصاحبه ای با هیروشی یامائوچی، رئیس نینتندو در آن موقع، ترتیب داد. پس از نشان دادن بعضی از خلاقیت های خود، در سال 1977 به عنوان کارآموز در بخش برنامه ریزی استخدام شد. میاموتو به عنوان هنرمند به ساخت بازی آرکید Sheriff یاری کرد. در ادامه پس از انتشار Radar Scope در سال 1980، این بازی در ژاپن به پیروزیت نه چندان بالایی دست یافت، اما در سال 1981، کوشش های نینتندو برای ورود آن به بازار آمریکای شمالی نیز بازنده شد و نینتندو را در آستانه سقوط مالی قرار داد. هیروشی یامائوچی، رئیس نینتندو تصمیم گرفت که Radar Scope را به یک بازی آرکید نو تبدیل کند. او به میاموتو را مامور این کار کرد. البته خود میاموتو بیان نموده که در آن موقع کس دیگری غیر از او در دسترس نبوده است.

دانکی کونگ

میاموتو به ایده های زیادی فکر کرد، اما در نهایت روی مثلث عشقی بین یک گوریل، یک نجار و یک زن نهاده شد. میاموتو بعلاوه از دیو و دلبر و فیلم کینگ کونگ (1933) به عنوان منابع الهام خود نام برده است. او ایده های بازی را انتخاب کرد و سپس با تکنسین ها در خصوص امکان پذیر بودن پیاده سازی آن ها مشورت کرد. در نهایت پس از آزمایش و خطاهای مختلف و تغییر نام شخصیت اصلی از Jumpman به ماریو، بازی با عنوان دانکی کونگ (Donkey Kong) عرضه شد. جالب است بدانید که ماریو در واقع از نام ماریو سگال که یک انبار را به کمپانی نینتندو در آمریکا بخشید، برگرفته شده است.

برادران ماریو و افسانه زلدا

Donkey Kong پیروز ظاهر شد و باعث شد که میاموتو روی دنباله هایی از آن کار کند. میاموتو در بازی بعدی خود به ماریو یک برادر به نام لوئیجی داد. او نام بازی نو را .Mario Bros گذاشت و تصمیم گرفت که به ماریو توانایی های فوق بشری یعنی توانایی سقوط از هر ارتفاعی بدون آسیب بدهد. از طرفی میاموتو جنبه هایی بازی را تغییر داد تا ماریو شبیه یک لوله کش به نظر برسد تا یک نجار. در واقع او احساس می کرد که شهر نیویورک با شبکه زیرزمینی لوله های فاضلاب خود، برترین محیط را برای بازی فراهم نموده است. تا به امروز، بازی های سری برادران ماریو برای بیش از دوازده پلتفرم منتشر شده اند.

هنگامی که نینتندو اولین کنسول بازی خانگی خود را با نام Family Computer که در آمریکای شمالی با نام NES در دسترس نهاده شد، منتشر کرد، میاموتو دو بازی مهم این کنسول و به صورت کلی تاریخ بازی های ویدیویی را ساخت. این دو بازی .Super Mario Bros (دنباله ای بر برادران ماریو) و The Legend of Zelda بودند. در هر دو بازی، میاموتو بر خلاف بسیاری از بازی های آن موقع، تصمیم گرفت بیشتر روی گیم پلی تمرکز کند. بازی برادران سوپر ماریو تا حد زیادی یک رویکرد خطی در پیش گرفت و میاموتو در ساخت آن از تجربه خود در بازی های قبلی مانند دانکی کونگ و Devil World استفاده کرد.

در مقابل، میاموتو از گیم پلی غیرخطی در The Legend of Zelda استفاده کرد و بازیکن را مجبور کرد که راه خود را به وسیله معماها و پازل ها پیدا کند. از طرفی دنیا بازی گسترده و به ظاهر بی انتها بود و آزادی عمل و عمقی که قبلا در یک بازی ویدیویی دیده نشده بود را ارائه می کرد. او در ساخت بازی از تجربیات خود در کودکی در اطراف کیوتو الهام گرفت؛ جایی که مزارع، جنگل ها و غارهای مجاور را کاوش کرد. هر بازی زلدا مظهر این حس کاوش است.

میاموتو روی بازی های مختلف دیگری برای NES کار کرد که از مهم ترین آن ها می توان Ice Climber و Kid Icarus اشاره نمود. او بعلاوه روی دنباله های مختلفی برای سوپر ماریو و زلدا کار کرد. سوپر ماریو 2 که در آن موقع فقط در ژاپن منتشر شد، از عناصر گیم پلی نسخه قبل استفاده کرد اما دشوارتر شد. بازی بسیار دشوارتر از نسخه قبلی خود است. این بازی با عنوان Super Mario Bros. 2 در آمریکای شمالی و اروپا بازنگری و منتشر شد. نسخه ژاپنی Super Mario Bros. 2 انتها در آمریکای شمالی با عنوان Super Mario Bros.: The Lost Levels منتشر شد.

از طرفی جانشین افسانه زلدا با نام Zelda II: The Adventure of Link، شباهت کمی به اولین بازی این سری دارد. Adventure of Link به جای زاویه دید از بالا که در نسخه قبلی استفاده شده بود، دارای منطقه های ساید اسکرول در یک نقشه بزرگتر است. این بازی دارای یک سیستم مبارزه ی استراتژیک و عناصر نقش آفرینی بیشتر، از جمله سیستم امتیاز تجربه (EXP)، جادوها و تعامل بیشتر با شخصیت های غیر قابل کنترل (NPC) است. این بازی بعلاوه به عنوان یکی از سخت ترین بازی های سری زلدا و در کل بازی های 8 بیتی شناخته می گردد. علاوه بر این، The Adventure of Link یکی از اولین بازی هایی بود که المان های نقش آفرینی و عناصر پلتفرمینگ را تا حد قابل توجهی ترکیب کرد.

استار فاکس

در ادامه Super Mario Bros. 3 ساخته شد. فراوری این بازی بیش از دو سال طول کشید تا کامل گردد و تغییرات متعددی را بر روی نسخه اول ارائه می نماید که از مهم ترین آن ها می توان به لباس هایی با توانایی های مختلف گرفته تا دشمنان نو اشاره نمود. ادغام بین تیم های مختلف تحقیق و توسعه داخلی نینتندو منجر به ایجاد Nintendo Entertainment Analysis & Development شد که در نهایت میاموتو سرپرستی آن را بر عهده گرفت. Nintendo EAD تقریبا پانزده ماه فرصت داشت تا F-Zero را به عنوان بازی لانچ کنسول سوپر نینتندو بسازد. میاموتو روی بازی های مختلفی برای سوپر نینتندو از جمله استار فاکس کار کرد. برای این بازی یکی از برنامه نویسان، نینتندو را متقاعد کرد که تا سوپر نینتندو را برای مدریت بهتر گرافیک های سه بعدی بهینه کرد. با استفاده از این سخت افزار نو، میاموتو بازی استار فاکس را با گرافیک سه بعدی طراحی کرد.

میاموتو دو بازی از سری ماریو را برای این کنسول فراوری کرد. اولین بازی، Super Mario World، یک بازی لانچ سوپر نینتندو بود. این بازی شباهت زیادی به Super Mario Bros. 3 دارد و شخصیت نوی به نام یوشی (Yoshi) را معرفی می نماید که در بسیاری از بازی های دیگر نینتندو ظاهر می گردد. با این حال دومین بازی ماریو برای این کنسول، Super Mario RPG، در مسیر متفاوتی نهاده شد. میاموتو تیمی متشکل از نینتندو و اسکوئر را برای ساخت بازی رهبری کرد و توسعه گرافیک بازی نزدیک به یک سال طول کشید. میاموتو بعلاوه The Legend of Zelda: A Link to the Past را برای سوپر نینتندو ساخت که سومین نسخه از این سری است. این بازی با کنار گذاشتن عناصر ساید اسکرول قبلی خود، المان هایی مانند دنیای جایگزین یا موازی و سلاح های آیتم هایی خاص را معرفی کرد که امروزه نیز در این سری دیده می شوند. جالب است بدانید که شیگرو میاموتو حتی روی ساخت اولین نسخه از پوکمون یعنی Pocket Monsters: Red and Green نیز کارگردان آن را راهنمایی کرد و تهیه نماینده بازی بود.

بازی های نینتندو 64

میاموتو چندین بازی برای کنسول نینتندو 64 ساخت که بیشتر از سری های قبلی خود او بودند. اولین بازی او در سیستم نو و یکی از بازی های لانچ این کنسول سوپر ماریو 64 بود. میاموتو و دیگر طراحان در ابتدا مطمئن نبودند که بازی باید چه جهتی را طی کند و ماه ها وقت صرف کردند تا یک نمای دوربین انتخاب نمایند. ایده اصلی شامل یک مسیر ثابت بسیار شبیه به یک بازی از نوع ایزومتریک بود اما در نهایت بازی به صورت سه بعدی و با آزادی عمل بالا منتشر شد.

میاموتو با استفاده از آنچه در خصوص نینتندو 64 با توسعه سوپر ماریو 64 و استار فاکس آموخته بود، بازی بعدی خود را با نام The Legend of Zelda: Ocarina of Time فراوری کرد که تیمی متشکل از چندین کارگردان آن را رهبری می کرد. در واقع بخش های جداگانه Ocarina of Time به وسیله چندین کارگردان مدیریت می شدند. با این حال، زمانی که همه چیز کندتر از حد انتظار پیشرفت کرد، میاموتو با نقش محوری تر به تیم توسعه بازگشت. تیم سازنده در بازی های سه بعدی تازه کار بود، اما ظاهرا اشتیاق زیادی برای ساخت آن داشته اند. میاموتو ادامه ای برای Ocarina of Time را فراوری کرد که با نام The Legend of Zelda: Majoras Mask شناخته می گردد. با استفاده مجدد از موتور بازی و جلوه های بصری Ocarina of Time، یک تیم کوچکتر تنها به 18 ماه زمان احتیاج داشت تا Majoras Mask را به انتها برساند. میاموتو روی اسپین آف هایی از سری ماریو برای نینتندو 64 نظیر ماریو پارتی و ماریو کارت 64 نیز کار کرد.

Luigis Mansion

میاموتو بازی های مختلفی را برای گیم کیوب (GameCube) فراوری کرد که شاید مهم ترین آن Luigis Mansion باشد. این بازی در ابتدا به عنوان دمویی برای نشان دادن قابلیت های گرافیکی این کنسول معرفی گردید. در ادامه نینتندو تصمیم گرفت آن را به یک بازی کامل تبدیل کند که در سال 2001 عرضه شد و نمرات نسبتا خوبی را دریافت کرد. در این میان میاموتو در این سال ها به ساخت اسپین آف های بیشتری برای ماریو ادامه داد. او بعلاوه پس از مرگ یوکوی، دوست و مربی خود، سری بازی های سه بعدی متروید پرایم (Metroid Prime) را فراوری کرد. او بعلاوه Pikmin و دنباله آن را بر اساس تجربیات خود در باغبانی توسعه داد. لازم به ذکر است که میاموتو با یاری هیدئو کوجیما، تیم فراوری Metal Gear Solid: The Twin Snakes را راهنمایی کرد.

میاموتو بعلاوه با فراوری بازی هایی نظیر Wii Sports و Wii Fit نقش عمده ای در توسعه Wii به عنوان کنسولی که بازی های موشن کنترل را رایج کرد، ایفا کرد. در E3 2004، میاموتو از The Legend of Zelda: Twilight Princess پرده برداشت. این بازی جزء آثار لانچ Wii و اولین بازی در سری زلدا بود که موشن کنترل را پیاده سازی کرد. او از طرفی سه بازی در سال های 2007 تا 2010 از سری ماریو برای این کنسول منتشر کرد.

لازم به ذکر است که در دهه 2000 او در پروژه های بسیاری به عنوان تهیه نماینده شرکت داشت و در واقع تداخل کمی در روند ساخت بازی ها داشت. این روند نظارتی ادامه یافت و پس از مرگ رئیس نینتندو، ساتورو ایواتا، در ژوئیه 2015، میاموتو به عنوان مدیر موقت در کنار جنیو تاکدا منصوب شد. او در سپتامبر 2015 زمانی که تاتسومی کیمیشیما ریاست شرکت را بر عهده گرفت، از این سمت برکنار شد. او در مقام خود به عنوان مشاور، کارگردان های بازی های نینتندو را راهنمایی می نماید. در سال 2018، اعلام شد که میاموتو به عنوان تهیه نماینده در فیلم برادران سوپر ماریو ایفای نقش خواهد نمود.

ترجیح گیم پلی بر داستان

میاموتو در ساخت بازی های خود معمولا گیم پلی را بر داستان سرایی ترجیح می دهد. او در مصاحبه ای در سال 1992 گفت که نکته مهم این است که وقتی بازی را تجربه می کنید، حس خوبی به شما دست دهد و این فاکتور به وسیله داستان مشخص نمی گردد، بلکه به وسیله کنترل ها، صدا و ریتم مشخص می گردد. با این حال، او بیان نموده که یک داستان خوب می تواند باعث سازگاری آن با گیم پلی شده و همه چیز را طبیعی جلوه دهد. او بعلاوه بر گرافیک های واقع گرایانه چندان علاقه ای ندارد.

میاموتو را اسپیلبرگ بازی های ویدیویی، پدر بازی های ویدیویی مدرن، مهم ترین بازی ساز تاریخ و غیره می نامند. میاموتو بعضی از برترین بازی های تاریخ را ساخته است و آثار او در کنار تاثیر فوق العاده که روی بازی های پس از خود گذاشته اند، فروش فوق العاده ای را تجربه نموده و به رشد نینتندو و کنسول های آن یاری زیادی نموده اند. در واقع تصور نینتندو بدون میاموتو غیرممکن است.

مهم ترین بازی ساز تاریخ

در سال 1998، میاموتو به عنوان اولین فردی که جایزه تالار مشاهیر آموزشگاه علوم و هنرهای تعاملی را دریافت می نماید، انتخاب شد. در سال 2006، میاموتو به وسیله وزیر فرهنگ فرانسه، نشان هنر و ادب را دریافت کرد. در مراسم Game Developers Choice Awards در سال 2007، جایزه یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد. او در 19 مارس 2010 در مراسم جوایز بازی های ویدیویی بفتا جایزه بفتا فلوشیپ یا یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد. میاموتو بعلاوه در سال 2012 به عنوان اولین بازی ساز، جایزه جوایز شاهزاده آستوریاس را در اسپانیا دریافت کرد. در نهایت به عنوان اولین فرد در صنعت بازی های ویدیویی، در سال 2019 به خاطر یاری هایش به این صنعت در ژاپن، نشان شخص افتخار فرهنگ را دریافت کرد.

مهم ترین آثار شیگرو میاموتو در صنعت بازی های ویدیویی

منبع: Peoplepill