نگاه جیمز وب به یکی از درخشان ترین کهکشان های اولیه - بهترین عینک آفتابی

به گزارش بهترین عینک آفتابی، تلسکوپ فضایی جیمز وب ساختار یک کهکشان ستاره زای باستانی را با جزئیات نمایان کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، کهکشان GN20 بیش از 12 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد که آن را به یکی از قدیمی ترین کهکشان هایی تبدیل می نماید که با چنین جزئیاتی دیده شده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب به تازگی ساختار ستاره ای یکی از قدیمی ترین کهکشان های شناخته شده در کیهان را با جزئیاتی که حتی در آن می توان چرخش دیسک اولیه مارپیچی را دید، نمایان کرد.

کهکشان GN20، یکی از درخشان ترین کهکشان های اولیه است که تنها حدود 1.5 میلیارد سال پس از مه بانگ شکل گرفته و تا به امروز در غبار داغ پنهان بوده است. البته این کهکشان تا زمانی پنهان ماند که لوئیس کولینا(Luis Colina) و همکارانش در مرکز اختر زیست شناسی اسپانیا در مادرید، به تلسکوپ فضایی جیمز وب برای کنار زدن پرده ای که این کهکشان را احاطه نموده بود، روی آوردند.

دلایل زیادی برای خاص بودن کهکشان های باستانی مانند GN20 وجود دارد، اما در درجه اول آن ها به علت وجود حجم زیادی از غبار و گاز در یک فضای نسبتا محدود، تار و کدر هستند.

نفوذ نور در برترین شرایط به این گاز و غبار بسیار سخت است، زیرا ابرهای گرد و غبار نور مرئی و فرابنفش را به راحتی مسدود می نمایند، در حالی که نور مادون قرمز راحت تر به آن ها نفوذ می نماید. در خصوص کهکشان های گرد و غباری ستاره ساز(DSFG) از کیهان اولیه، مانند GN20، چالش دیگری وجود دارد. فرآیند تشکیل ستاره ای بسیار فعال در پشت غبارها، آن ها را گرم می نماید، که باعث ساطع شدن نور مادون قرمز شده بنابراین تشخیص جزئیات در نور مادون قرمز را دشوارتر می نماید.

با این حال، جیمز وب توانست با استفاده از ابزار مادون قرمز میانی خود(MIRI) ساختار ستاره ای کهکشان GN20 رابرای اولین بار معین کند.

محققان ابتدا توانستند سرعت تشکیل ستاره را در این کهکشان 1860 جرم خورشیدی در سال معین نمایند که در مقایسه با تنها شش تا هفت جرم خورشیدی نو در کهکشان راه شیری در سال بسیار بیشتر است. این کهکشان با وسعت 45 هزار و 600 سال نوری دارای حرکتی قابل مشاهده مطابق با یک صفحه چرخان سریع است.

در حالی که یافته های نو به خودی خود قابل توجه هستند، این مشاهدات بعلاوه برای درک چگونگی شکل گیری کهکشان های بی حرکت بزرگ در انتقال میانه به سرخ اهمیت دارند. این کهکشان ها در کیهان بسیار رایج هستند و با ساختار کروی که به آرامی در حال چرخش است و عدم ستاره زایی یا ستاره زایی اندک شناخته می شوند.

تصور می گردد که این کهکشان ها قدیمی تر از کهکشان های مارپیچی فعال تر با ستاره زایی فعال هستند و محصول ادغام کهکشان ها و برهم کنش کهکشان های گرد و غباری ستاره ساز در دنیا اولیه هستند که گازهای مولکولی مورد احتیاج برای تشکیل ستاره را از بین می برند و در عین حال چرخش های آنها را کاهش می دهند.

مشاهداتی که از کهکشان GN20 اجرا شده گواه این امر است.

بر این اساس، محققان به این نتیجه رسیدند که GN20 همه پیش احتیاجهای لازم برای تکامل به یک کهکشان راکد بزرگ را دارد. با توجه به سن بسیار زیاد آن، احتمالا پیش از این چنین نیز بوده است.