در جست وجوی معبد گم شده - بهترین عینک آفتابی

به گزارش بهترین عینک آفتابی، در لبه پرتگاهی در کناره دیواره های رودخانه ای که حالا خشک شده، معبدی قراردارد که هنوز اسرارش کشف نشده است.

درست وقتی فهرج تمام می گردد و وارد جاده زاهدان می شویم، تابلویی نصب شده که رویش نوشته اند؛ پایگاه جهانی لوت. این ساختمان اداره میراث فرهنگی فهرج است. 2تا کارمند دلسوز دارد که از جان و دل برای شهرشان مایه می گذارند. آقای وحیدزاده، رئیس اداره است که ما با دعوت او به فهرج رفتیم. می گوید: با موتور به اماکن مختلف باستانی سر می زند و خودرویی در اختیار ندارد اما برای ما سنگ تمام گذاشته بود و از تمام توان و امکاناتش استفاده کرد تا شهرش را به برترین شکل معرفی کند.

آخرین روز اقامت مان در فهرج هم همه را به خط نموده بود تا به جست وجوی معبد برویم. با موتور جلوی خودروی پیکانی که از داخل پستی و بلندی های رودخانه به سختی حرکت می کرد، می رفت تا راه را نشان مان دهد. تقریبا 2ساعتی می شد که در بستر روخانه پیش می رفتیم و اثری از معبد نبود. آقای وحیدزاده هم با موتورش ناپدید شده بود. زیر سایه درخت زندگی، برای استراحت توقف کردیم. نور داشت از دست می رفت و ما ناامید از پیدا کردن معبد شده بودیم. مردم جنوب معتقدند، برای برطرف تشنگی و خنک شدن به جای نوشیدن آب خنک بهتر است چای داغ نوشید. در 2 طرفمان دیواره هایی به ارتفاع 15متر ما را احاطه نموده بود. در حال نوشیدن چای بودیم که نوری در بالای یکی از دیوارها، چشمک می زد. آقای وحیدزاده با موتورش داشت علامت می داد سریع راه افتادیم. محمد هادیان فر، راهنمای محلی و کاشف معبد را پیدا نموده بود تا راه را نشان دهد. از شیارهای مریخی اطراف رودخانه پایین آمدند و کمی جلوتر همگی ایستادیم و پای پیاده از لبه خاکی دیوار بالا رفتیم. از دور حفره ای داخل دیوار دیده می شد که می گفتند معبد آنجاست.

باید چهار دست و پا واردش می شدیم و داخلش کاملا تاریک بود. آقای وحیدزاده جلوتر رفت و بعد از او من با نور موبایلم داخل شدم؛ اتاقی بود دایره ای شکل، با طاقچه هایی در دورتا دورش. تمام دیوارها و سقف، سیاه و دود اندود بود. تمام طول رودخانه تونل هایی حفر شده که به همدیگر راه دارد و در آنالیز های اولیه کارشناسان اینطور نتیجه گرفته اند که این اتاق هم ادامه راه همان تونل هاست و شاید محل انجام مراسمی عبادی بوده است.

بیرون که آمدیم متوجه پای آقای وحیدزاده شدم؛ کفش اش پاره شده بود. در طول مسیر از روی موتور به همراه همکارش افتاده بودند و 2تا کفش هایش پاره شده بود. اما همچنان انرژی داشت و با ذوق و شوق از گذشته این رودخانه که زمانی پر از گونه های مختلف حیات وحش بود، می گفت.

خورشید به لبه پرتگاه رسیده بود. کمی ماندیم تا در قلب رودخانه استراحتی بکنیم و از مریخ به زمین برگردیم.

ویدئوی شگفت انگیز معبد مخفی را اینجا ببینید